Piny z paprocią

Pin z paprocią to nie tylko piękny dodatek do ubrań, ale także akcent, który pozwoli Ci poczuć pełnię wiosny. Ta dzika i tajemnicza roślina kojarzy się przede wszystkim z nocą świętojańską i przesileniem letnim, jednak jej uroda i pradawna magia są doceniane także przez resztę roku. Pin z paprocią doskonale prezentuje się zarówno przyczepiony do torby, jak i do szala albo letniej sukienki. Zależnie od regionu świata paproci przypisywane były różne określenia. W Polsce nazywano ją Rośliną Świętojańską, we Francji nosiła miano Ręki Świętego Jana, natomiast w Anglii określana była Diabelskim Krzakiem. Paproć była jednym z najważniejszych symboli Słowiańszczyzny. Roślinie przypisywano rozmaite magiczne moce. Uważano, że podczas przesilenia letniego ludzie w szczególny sposób są zagrożeni nieczystymi siłami, które wówczas nadciągają na ziemię. To właśnie paproć miała uchronić każdego przed obłędem czy przejściem na ciemną stronę. W tym celu umieszczano gałązki rośliny m.in. w strzechach chałup, a także nad drzwiami, w ścianach i oborach. Symbol ten miał ochronić wszystkich mieszkańców domostwa. Jedna z dawnych legend głosi, że paproć mogła zmienić nieodwzajemnioną miłość w obustronne pełne szczęścia uczucie. W tym celu nieszczęśliwie zakochana panna miała zerwać o północy paproć. Kobieta miała być przy tym pozbawiona szat, a w drodze powrotnej nie wolno jej było do nikogo się odezwać i zdradzić swojego sekretu. Następnie należało ususzyć roślinę i regularnie pić napar ze sproszkowanych liści. Zgodnie z zapewnieniami wierzenia ludowego metoda ta miała przynieść szczęśliwą miłość.

Legenda o kwiecie paproci

Jednak wśród najpopularniejszych przekazów ludowych, dotyczących tej magicznej rośliny, znalazła się legenda o kwiecie paproci. Wierzono, że roślina zakwita jedynie raz w roku podczas przesilenia letniego. Poszukiwanie kwitnącej paproci stało się nierozłączną częścią obchodów nocy świętojańskiej. Słowianie wierzyli, że ten, kto znajdzie perunowy kwiat, od teraz będzie żył w szczęściu i bogactwie. Choć poszukiwania kończyły się niepowodzeniem, to i tak sprawiały wielką radość. Były przepełnione śmiechem i śpiewem młodych ludzi, którzy wierzyli, że ich los może się odmienić. Jednak wytyczne, dotyczące znalezienia rośliny, różniły się w zależności od regionu. Niektórzy uważali, że to pod złotym kwiatem ukryty jest wielki skarb. Inni z kolei wierzyli, że gdy rzuci się paproć w powietrze, przemieni się ona w gwiazdę i spadnie w miejscu, w którym należy szukać kosztowności. Można też znaleźć podania, w których jest mowa o zejściu do podziemnego świata.