Bauhaus – projekt nowego życia

Skarpetki Bauhaus

Skarpetki nie do pary o nietuzinkowych geometrycznych wzorach są doskonałym prezentem dla osób o artystycznym zacięciu. Skarpetki Bauhaus czerpią inspirację z jednego z najbardziej nietuzinkowych nurtów sztuki. Bauhaus jest popularnym obecnie pojęciem, pod którym kryje się wiele znaczeń. Postanowiliśmy więc nieco przybliżyć jego historię. W 1919 roku z inicjatywy niemieckiego architekta Waltera Gropiusa połączono Akademię Sztuk Pięknych i Szkołę Rzemiosł Artystycznych, w wyniku czego powstała jedyna w swoim rodzaju uczelnia artystyczno-rzemieślnicza. Otrzymała ona nazwę Bauhaus. Określenie wywodziło się od średniowiecznej Bauhütte, a więc strzechy budowlanej, która łączyła rzemieślników o różnych specjalizacjach. Nazwa wiązała się z ideą szkoły, wedle której każdy artysta powinien być dobrym rzemieślnikiem, a rzemieślnik artystą. Tak śmiałe założenia przyniosły szkole rozgłos. Mimo wielkich planów szkoła funkcjonowała jedynie przez kilkanaście lat. W 1933 roku została rozwiązana przez nazistów, którzy widzieli w niej zagrożenie. W tym czasie uczelnia miała aż trzy siedziby: w Weimarze, w Dessau oraz w Berlinie.

Wzornictwo

Początkowo założenia Gropiusa postrzegano jako interesujące i nowatorskie, ale z czasem podejście środowiska artystycznego Weimaru uległo zmianie. Wykładowców i uczniów uważano za burzycieli ustalonego porządku, a sama sztuka zaczęła być odbierana jako obrazoburcza. To właśnie nieprzychylne nastroje stały się jedną z przyczyn przeniesienia uczelni do Dessau. Co ciekawe, zaprojektowane przez Gropiusa budynki z Weimaru i Dessau znajdują się współcześnie na liście światowego dziedzictwa UNESCO. Na uczelni starano się stworzyć spójny system, jednocześnie nie zapominając o indywidualizmie jednostki. Wśród założeń Bauhausu można znaleźć m.in. przedkładanie czynników społecznych ponad wymogi techniczne i estetyczne. Oznaczało to, że najważniejsze jest szczęście oraz rozwój człowieka. Obcym pojęciem były międzyludzkie podziały. Artyści, rzemieślnicy czy przemysłowcy mieli być sobie równi. Dostrzegano bardzo ważną rolę architektury. Uważano, że ma ona znaczny wpływ na samopoczucie człowieka, a przy samym projekcie należy wziąć pod uwagę nie tylko funkcjonalność, ale m.in. także elementy psychologiczne i socjologiczne oraz inne dziedziny sztuki i nauki. To od ludzi miało zależeć, jak będzie wyglądała otaczająca ich przestrzeń. W architekturze zaczęły pojawiać się nawiązania do regionów, w których powstawały budowle. W sztuce Bauhausu nie bano się eksperymentować, funkcjonalizm łączył się z osobistymi upodobaniami. Dzięki tak niestandardowej mieszance powstały jedyne w swoim rodzaju dzieła.

Ruch artystyczny

Bauhaus zacierał granice pomiędzy rozmaitymi dziedzinami nauki i sztuki. Zadaniem człowieka nie było dorównanie maszynom, ale nauczenie się korzystania z możliwości, jakie dają. Student miał być nie tylko artystą, ale także zdolnym rzemieślnikiem i inżynierem, który potrafi pracować w grupie. Przy planowaniu dzieł architektonicznych liczyły się nie tylko zagadnienia techniczne, ale także socjologiczne, a nawet biologiczne i psychologiczne. Zadaniem interdyscyplinarnego zespołu było stworzenie budowli, które będą jednocześnie funkcjonalne i piękne, a dodatkowo będą miały pozytywny wpływ na człowieka i otaczający go świat. Było to nowatorskie podejście do architektury. Projektowi podlegały już nie tylko budynki, ale także życie. Współcześnie Bauhaus bywa porównywany do stylu industrialnego, jednak nie jest z nim tożsamy. Niezależnie od tego, czy używając określenia Bauhaus masz na myśli ruch artystyczny, szkołę czy wzornictwo, pewne jest, że to słowo, które wiele znaczy w dziedzinie sztuki i nauki.